Amper bekomen van zijn uitverkiezing tot Bilzers Sportfiguur van het jaar op de 'Nacht van de Sportvrijwilliger', mocht teamafgevaardigde Eddy Castermans al opnieuw aanschuiven voor een feestje. "Zijn' Belisia SV pakte zondag immers de titel in 2de klasse B; een prijs waar de immer minzame 'Edje' stilletjes van genoot en zo mogelijk nog meer plezier aan beleefde.
Je kent wel die mensen in de schaduw, weg van alle luwte, die elke vereniging dragen zonder echt in de etalage te willen staan. Mensen, die onontbeerlijk verbonden zijn aan een club, voor wie geen opdracht teveel is; maar die o zo broodnodig zijn. Mensen ook, waarvan je de waarde pas kan inschatten, als ze een keertje niet aanwezig zijn. Edje, dagelijks aanwezig op de club, hoort zijn naam meerdere keren roepen. Het moet zijn, dat Will Tura eind jaren zeventig dergelijke vrijwilligers voor ogen had, toen hij de songtekst voor 'Als de muren konden praten' op papier zette.
Als wij de catacomben naar het spelershome bij Belisia SV induiken, lijken de muren links en rechts ons de roep naar Edje te willen influisteren. 'Edje, kan je dit nog even ophangen', 'Edje ik ben mijn sleutels vergeten, kan je deze deur even openen', 'Edje, mijn zoon heeft zijn vestje laten liggen. Heb je dat toevallig ergens gezien?'. Het zijn maar enkele van de vele zinnen, die dagelijks geroepen worden en waarop Edje doorgaans meteen het antwoord op heeft. Dat men binnen de club zijn verdienste naar waarde weet te schatten, werd duidelijk gemaakt bij de uitreiking van Bilzers Sportfiguur van het jaar tijdens de 'Nacht van de Sportvrijwilliger'. De paar stappen naar het podium, voelden voor Eddy Castermans aan als een beklimming naar de hoogste top van de Himalaya en ontlokte hem de woorden: "Waarom ik, er zijn zoveel mensen belangrijk voor de club". Want ook dat is Edje ten voeten uit. Nooit in de schijnwerpers, nooit op de voorgrond; maar met een ongebreidelde inzet en overgave voor de club, waarbij hij op wedstrijddagen kan terugvallen op dochter Deborah om ook dan samen alles in goede banen te leiden. Een opsomming van alle taken, die Edje op zich neemt, zou jullie gaan vervelen. Geloof ons, het zijn er heel wat !
Verenigingen die kunnen terugvallen op mensen als Edje, mogen zich een rijke club noemen. Wij, van onze kant, die ook meer dan eens op de assistentie van Eddy Castermans mogen rekenen; willen niet nalaten deze man op deze bladzijden ook een keertje in de bloementjes te zetten. Het zal ons allicht een gefronste wenkbrauw en een 'Moest dat nu' kosten. Maar jawel, Edje, dat moest dus nu. Immer toegegewijd, immer gedreven, immer behulpzaam en altijd met een kwinkslag. Bedankt Edje !
Foto's: RV Frank Gielen
Wat is de bijnaam van het Belgische nationale voetbalteam?
