Geert Degrande (fan2be): Morgen begint echt de lente. Althans in wielerland want dan vindt de 115de editie plaats van Milaan-San Remo, het eerste ?monument? van het seizoen. Tussen Pavia, een onbekend maar prachtig stadje op 35 kilometer ten zuiden van Milaan en de beruchte via Roma in San-Remo moeten de renners 288 kilometer afleggen. Dat is nog altijd de langste afstand voor een klassieker, maar het gaat wel om de kortste editie van de ?Primavera? sinds 1981.Zoals altijd zullen de drie Capi ? Capo Mele, Capo Berta en Capo Cervo - en natuurlijk de Cipressa en de Poggio de scherprechters zijn van deze wonderbaarlijke klassieker, die naast heel wat grote namen ook een heel beperkt aantal nobele onbekenden of al lang vergeten renners op de erelijst heeft staan. Om helemaal voorbereid te zijn op de koers geven we je alvast enkele markante weetjes mee
Legendarische hellingen
Sinds de eerste editie, die werd verreden op 14 april 1907 en werd gewonnen door de Fransman Lucien Petit-Breton, vond Milaan-San Remo tot 1953 altijd plaats op 19 maart, ongeacht op welke dag die datum viel. Dat was namelijk de feestdag van de heilige Sint-Jozef. Maar zeventig jaar geleden al ? in 1953- werd ervoor gekozen om de wedstrijd te rijden op de zaterdag die het dichtst bij die 19de aansluit. De namen van de hellingen van Milaan-San Remo klinken elke wielerliefhebber bekend in de oren. De Passo del Turchino is de eerste helling die de renners voorgeschoteld krijgen, na 140 kilometer. Het is ook de hoogste beklimming. Op 52 kilometer van de finish volgen de drie ?Capi? en daarna ook nog de Cipressa en de Poggio op amper vijf kilometer van de aankomst, waar al vaak tijdens de beklimming of de afdaling de beslissing is gevallen. Het record aantal zeges in de openingsklassieker van het seizoen is met zeven nog altijd in handen van Eddy Merckx. De Duitser Erik Zabel won vier keer de klassieker en zag zich een vijfde door de neus geboord toen hij in 2004 te vroeg juichte en op de lijn nog werd voorbijgestoken door Oscar Freire.
Kan Van der Poel winnen in zijn wereldkampioenentrui ?
Dit jaar kijkt iedereen uit naar het duel tussen alleskunner Tadej Pogacar die na eerdere zeges in de ?monumenten? Ronde van Lombardije, Ronde van Vlaanderen en Luik-Bastenaken-Luik een vierde topklassieker op zijn erelijst wil schrijven en wereldkampioen Mathieu Van der Poel, die graag in het illustere rijtje van slechts vier voorgangers wil komen die de Italiaanse klassieker op hun naam wisten te schrijven in de wereldkampioenentrui. Eddy Merckx deed dat in 1972 en 1975, Alfredo Binda in 1931, Felice Gimondi in 1974 en Guiseppe Sarroni in 1983.Voor twee opeenvolgende zeges moeten we al terug naar 2000 en 2001 toen Erik Zabel twee keer na elkaar won. Want sommigen mogen de Italiaanse lenteklassieker dan wel een loterij noemen, het blijft een bijzonder moeilijke koers om te winnen. Renners als Johan Museeuw, Philippe Gilbert, Tom Boonen en Peter Sagan, die toch jaren aan een stuk heel sterk weren in de voorjaarsklassiekers, zijn er bijvoorbeeld nooit in geslaagd om in San Remo met de bloemen te zwaaien. Toch staan naast een hele trits zeer grote namen ook enkele relatief onbekenden op de erelijst. Denk maar aan Simon Gerrans en Gerald Ciolek die respectievelijk in 2012 en 2013 de armen zegevierend in de lucht mochten steken. Het blijft dan ook de vraag of we zaterdag echt een tweestrijd zien tussen Pogacar en Van der Poel. Want voor hetzelfde geld duikt weer een onverwachte naam op om de favorieten te verrassen of krijgen we een editie waarin de echte sprinters zoals Olav Kooij en Jasper Philipsen de bovenhand nemen.
Wie is de meest waardevolle speler van KFC De Jeugd Borgloon tot nu toe?
