Van vader op zoon

Jong geleerd, oud (nog) niet gedaan

Laat ik het verhaal beginnen met te zeggen dat ik in het begin van 2020 geen visser was. Mijn vader moet me "uitgevist" hebben tegen de tijd dat ik 12 of 13 was omdat ik gewoon mijn interesse verloor en ik wist dat dit hem zeer teleurstelde.

Vis extraordinaire

Hij was een vis extraordinaire met zowel vliegvissen als bankvissen. Hij vroeg me altijd met hem mee te gaan vissen toen ik eind tiener en begin twintiger was en ik antwoordde altijd: "Nee bedankt, pap. Vissen is saai."

Ik had het te druk met feesten, maar hij kreeg me toch zover om nog één keer mee te gaan; ik zou zeggen zo'n 15 jaar geleden. Die laatste keer dat we samen visten, nam hij me mee naar zijn geheime stek als een laatste poging om me aan het vissen te krijgen, denk ik, en we werden overvallen… geen beet. Dus gaf ik het voorgoed op, tot voor kort.

Ik realiseerde me dat mijn zoon dit jaar 9 jaar zou worden en hij was nog nooit gaan vissen, laat staan dat hij ooit een vis had gevangen; mijn arme vader moet zich omdraaien in zijn graf. Hij overleed in 2012 op de niet al te oude leeftijd van 63 jaar. Mijn zoon was toen pas 4 jaar oud, dus hoewel hij zich hem herinnert, heeft hij nooit de kans gekregen om hem echt te leren kennen.

Behoefte aan verandering

Ik besloot dat ik dit moest veranderen. Ik gaf hem eindelijk een hengel en nam hem mee vissen. Hij ving zijn eerste vis afgelopen september op een camping, een mooie, dikke bluegill op een nachtkreeftje en hij vond het geweldig. Dus ik zei: "Laten we de volgende keer een echte vis voor je halen, jongen."

Twee weken later, nam ik hem mee naar mijn vaders geheime stek op mijn vaders verjaardag, 6 oktober. Ik zei tegen hem, "Laten we er een vangen voor opa Jack op zijn verjaardag."

Het nakende gevecht

We hebben ongeveer een uur geworpen voor we er bijna mee ophielden. Maar iets zei me dat ik de kastmaster voor hem moest opzetten en hem naar hetzelfde punt moest sturen waar mijn vader en ik de laatste keer samen hadden gevist. En wat bleek, bij de tweede worp riep hij: "Pa! Pa! Ik heb iets. Ooh, het voelt als een grote!"

Hij vocht een minuut lang met de vis (misschien anderhalve minuut) en landde uiteindelijk deze schoonheid op een miezerige 4-pond test die brak zodra de vis aan land kwam. Hij ving zijn eerste echte vis deze prachtige striper op mijn vaders verjaardag op zijn geheime stek.

Conclusie

Het was als iets uit een Disneyfilm. Het werd allemaal duidelijk op dat moment. Ik kreeg eindelijk wat mijn vader zo graag met mij wilde delen omdat ik het met mijn zoon kon delen. Ik WEET dat hij die dag bij ons was en sindsdien zijn we een "visduo" of moet ik zeggen "trio"". Ik sluit 2021 af en ga 2022 in als een trotse visser. Bedankt, paps! #hooked